«إنَّ مِن هَوانِ الدنيا على اللّه تعالى أنَّ رَأسَ يحيى بنِ زكريّا اُهدِيَ إلى بَغِيٍّ مِن بَغايا بني‌إسرائيل»؛ «فيهِ تَسلِيةٌ لحُرٍّ فاضِلٍ يرى الناقصَ الدَّنيَّ يَظفِرُ من الدنيا بالحظِّ السَّنيِّ ».
در حقیقت، از خوارى و بى‌ارزشى دنيا نزد خداوند بلندمرتبه همين بس که سر بريده يحيى بن زكريا را به یک فاحشه از فاحشه‌گان بنى‌اسرائيل هديه دادند.

🔹اولین لایه نفوذ، لایه‌ی هدایت است. یعنی کسانی در این شبکه نقش‌شان هدایت است که کشف این‌ها کار سختی است، این‌ها تعدیل می‌کنند، این اشخاص در آن میدان و جامعه‌ی هدف، محور هستند و نقش خود را بیشتر در مواقع بحرانی نشان می‌دهند، آن‌جا که شبکه در خطر است ایفای نقش می‌کنند. لذا ما در تاریخ انقلاب مقاطعی داریم که اتفاقاتی افتاده و می‌توانستیم نفوذی‌های دشمن را بشناسیم، مثل فتنه 78 یا فتنه 88، که در جایی حضرت آقا فرمودند در این دوره یک لحظه گوشه‌ی پرده کنار رفت.

🔹در تاریخ انقلاب نقاطی هست که شبکه نفوذ در خطر بوده و لایه‌ی هدایت مجبور شده به میدان بیاید. لذا اگر ما آن مقاطع را خوب رصد کنیم نفوذی‌ها را می‌شناسیم، ولو این‌که نتوانیم به‌صورت مستند این‌ها را محاکمه کنیم، اما می‌توانیم برای افکار عمومی روی آن‌ها علامت سوال بگذاریم، مثل فتنه 88، انفجار دفتر نخست‌وزیری و انفجار حزب جمهوری. در جریان انفجار حزب جمهوری و دفتر نخست‌وزیری حداقل باید دو یا سه نفر اعدام می‌شدند، اما چرا این افراد اعدام نشدند؟ در این ماجراها لایه‌ی هدایت آمده وسط و این افراد را نجات داده است.

در این‌گونه جریان‌ها یک لایه، لایه‌ی حمایت است، بنابراین لایه‌ی هدایت نباید حمایت کند، چون این‌ها لایه‌ی حمایت دارند، لایه‌های حمایتی بسته به جایگاه، اهمیت، مأموریت، حساسیت مأموریت و سطح امنیتی، مأموریت‌شان فرق می‌کند.

یک نفوذی مهم با مأموریت مهم و حساس، حداقل هفت لایه یا هفت عنصر حمایتی دارد، یک لایه‌ی هفت‌نفره حمایتی دارد. اردشیر ریپورتر در خاطراتش می‌نویسد: وقتی من به‌عنوان مأمور MI6 جایگزین پدرم شدم، همیشه هاله و لایه‌ای از حمایت‌ها را در زندگی‌ام احساس می‌کردم، اما کسی را نمی‌دیدم، هرجا به مشکل می‌خوردم، مشکلاتم رفع می‌شد، سال‌ها بعد، فقط توانستم حامی مالی خود را بشناسم که هروقت پول می‌خواستم به طریقی به من پول می‌رساند و آن فرد دایی من بود، ولی بقیه را نشناختم!

مثال خیلی ملموسش داستان منافقین و خانه تیمی‌ها در اوایل انقلاب بود، آن اوایل که یک خانه تیمی شناسایی می‌شد چون تجربه نبود به خانه تیمی حمله می‌شد، بعد معلوم شد که از خانه‌های اطراف کمین می‌زدند و بچه‌ها را شهید می‌کردند. بعداً بچه‌ها فهمیدند که اگر یک خانه تیمی را پیدا کردند باید خانه تیمی‌های حامی آن خانه تیمی اصلی را هم شناسایی کنند. مثلاً بهار سال 61 به‌همراه «ضابطی» که نفر سوم یا چهارم سازمان منافقین حساب می‌شد چند خانه تیمی اطرافش را هم در تهرانپارس زدند و به دنبال آن سازمان منافقین در داخل کشور فلج شد.

در سطح بالاتر نفوذ هم همین است. شما اگر به یکی مشکوک شدی که نفوذی است، باید ببینی چه‌کسانی از این فرد حمایت می‌کنند؟ به‌ویژه در مقاطع خطر. ببینید آن موقع که فلان شخص در انفجار حزب جمهوری و دفتر نخست‌وزیری زیر سؤال رفت، چه کسی نجاتش داد؟ مثلاً حداقل در دو مقطع آن مسئول جان فلان شخص را نجات داد، در حالی‌که آن فرد باید اعدام می‌شد. یعنی با دادگاهی کردن این افراد و نهایتاً با اعدام اینها شبکه لو می‌رفت و کار تمام می‌شد، اما یک شبکه‌ای فعال شد و اینها را نجات داد!

ما نمی‌گوییم آن آدمی که نجاتش داد حتماً نفوذی دشمن است، اما می‌گوییم آن مسئول را مدیریت کردند و او آن نفوذی را نجات داد، اصلاً پرونده را مخدوش کرد درحالی که باید می‌گذاشت پرونده مسیر خودش را پیش می‌رفت. بعد از این را ببینید که شبکه چه کار می‌کند؟ شبکه نفوذ دید اگر ربانی املشی بماند، کار تمام است و شبکه نابود می‌شود، بنابراین ربانی املشی را شهید کردند و یکی از خودشان جای شهید ربانی املشی را گرفت و پرونده تمام شد.

امام (ره) هم راهی جز مختومه اعلام کردن پرونده نداشت و الا پرونده‌ای که باید موجب نجات انقلاب می‌شد، به شکست انقلاب منجر می‌شد. امام دید این پرونده به ضرر انقلاب تمام می‌شود و از طرفی جنگ است و لیبرال‌ها از بین رفته‌اند و جبهه انقلاب یکپارچه شده است و عرصه‌های مختلفی را مدیریت می‌کند، در چنین شرایطی یک جریانی بازی را بر هم می‌زند، به همین خاطر امام گفت پرونده ۸ شهریور مختومه است. اگر امام اصرار می‌کرد، نه‌تنها پرونده به نتیجه نمی‌رسید، بلکه این جریان حذف‌ها را شروع می‌کرد و اختلاف در جبهه انقلاب عمیق می‌شد و ضرر آن بیشتر بود.

☑️اندیشکدهٔ مطالعات یهود

تصویر پست باز شود