group-telegram.com/zan_j/48058
Last Update:
زندانیان سياسی و عقیدتی را به یاد آوریم
هفت زن زندانی سیاسی که در زندان قرچک ورامین به بند کشیده شده اند در نامه ای سرگشاده خطاب به اژه‌ای نوشتند: "وظیفه شما، به‌عنوان حاکمیت، فراهم آوردن حداقل شرایط زیستی برای ماست؛ وظیفه‌ای که نه‌تنها از عهده آن برنیامده‌اید، بلکه با بی‌کفایتی ما را به شرایطی صدچندان ظالمانه‌تر از زندان قرچک سپرده‌اید. حکومتی که سال‌ها کباده جنگ کشیده و هنوز هم می‌کشد، در شرایط جنگی حتی توانایی فراهم آوردن ابتدایی‌ترین امکانات و حقوق برای کسانی که به اسارت گرفته است را ندارد.... ما در این سیستم انسان به شمار نمی‌آییم ... این کابوس سیاه باید ویران شود. ما انسانیم و حق حیات و کرامت انسانی‌مان را با صدای بلند فریاد میزنیم".
#زهره_سرو، #گلاره_عباسی، #محبوبه_رضایی، #پریوش_مسلمی، #مهناز_طراح، #مرجان_دیبا و #فرزانه_محمدی_پارسا از امضاکنندگان این نامه هستند.
متن کامل نامه:
"آقای اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه
ما، زنان دربند، از کنج ستم زندان قرچک برای شما می‌نویسیم؛ جایی که به جرم تفاوت در نظر سیاسی، نه‌تنها حقوق شهروندی‌مان، بلکه انسانیت‌مان پایمال شده است. جایی که درهای عدالت را با قفل‌های آهنینِ محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاه‌چالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفته‌اید. ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشه‌ای طراحی‌شده برای محو کردنمان محبوس شده‌ایم. شما تنها به این دلیل که باورمان با شما یکی نیست زندگی را از ما سلب کرده‌اید. وظیفه شما، به‌عنوان حاکمیت، فراهم آوردن حداقل شرایط زیستی برای ماست؛ وظیفه‌ای که نه‌تنها از عهده آن برنیامده‌اید، بلکه با بی‌کفایتی ما را به شرایطی صدچندان ظالمانه‌تر از زندان قرچک سپرده‌اید. حکومتی که سال‌ها کباده جنگ کشیده و هنوز هم می‌کشد، در شرایط جنگی حتی توانایی فراهم آوردن ابتدایی‌ترین امکانات و حقوق برای کسانی که به اسارت گرفته است را ندارد. ما را از دسترسی به کارگاه قرچک، از آب آشامیدنی، از برق و گاه حتی از غذا محروم کرده‌اید؛ این ستم سیستماتیک است. دیگر بحث بر سر این که ما زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بی‌معناست، ما در این سیستم انسان به شمار نمی‌آییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ده کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمی‌رسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیره‌ای، که کمتر از موجودات زنده می‌دانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناک‌تریم. دو ماه است که در این کنج ستم و در بلاتکلیفی مطلق اسیر شده‌ایم. دو ماه است که وعده‌های پوچ آزادی یا انتقال به اوین، تا طنین تلخ «همین‌جا خواهید ماند»، زندگی ما را به تمسخر گرفته‌اید. دو ماه است که صدای بمب و موشک در گوشمان می‌پیچد و ما را به آرزوی پایان این کابوس سیاه وا می‌دارد. آقای اژه‌ای، شما به‌عنوان رئیس قوه قضاییه موظفید حداقل شرایط زیستی را برای ما فراهم کنید، نه این که ستم و تبعیضی چندبرابر زندانیان محروم از زندگی قرچک به ما تحمیل کنید؛ مایی که سرافرازی وطن‌مان همواره خواسته‌مان بوده، مایی که انسانیم. این شرایط ضدبشری، این ظلم آشکار، شایسته هیچ جنبنده‌ای نیست. ما نه رحم می‌خواهیم و نه چشم‌انتظار وعده‌های بی‌سرانجام شما هستیم، محکومیت این ستم را فریاد میزنیم و پایان فوری اسارت در این سیاه‌چال ظلم را مطالبه می‌کنیم. وضعیت ما باید بی‌درنگ تعیین تکلیف شود. این کابوس سیاه باید ویران شود. ما انسانیم و حق حیات و کرامت انسانی‌مان را با صدای بلند فریاد میزنیم."
حاکمیتی که نزدیک به ۵ دهه به جز کشتار و استثمار و غارت و چپاول منابع ملی و ویرانی زیر ساخت های حیاتی کشور دستاوردی نداشته و هنوز حتی نمی تواند آب و برق مردم را تامین کند، حاکمیتی که میلیون ها انسان را به فلاکت و گرسنگی و فقر مطلق و بی حقوقی محض کشانده، کودکانشان را از تحصیل محروم و به زباله گردی و گدایی در خیابان کشانده، و کرامت انسانی شان را زیر پا له کرده، و هیچ جوابی جز بند و زنجیر، گلوله، و طناب دار برای منتقدان، مخالفان و معترضان ندارد، اکنون با وقاحت و بی شرمی تمام از تفکیک "زندانی سیاسی" و "زندانی امنیتی" سخن می گوید. حال آن که همان گونه که این زندانیان سیاسی به درستی نوشته اند اساسا در زندان ها چیزی به نام انسان باقی نگذاشته که قابل تفکیک به "سیاسی" و "امنیتی" باشد. اگر در تابستان ۱۳۶۷ با اعدام زندانیان سیاسی می خواست نسل آنها را ازمیان بردارد و نابود کند، اکنون با تبدیل زندان ها به جهنم غیرقابل زندگی و غیرقابل تحمل می خواهد به همان هدف برسد. بی دلیل نبود که رهبر جمهوری اسلامی چندی پیش "خدای دهه ۶۰" را به رخ مردم معترض و مخالف خود کشید.
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_به_اعدام
@zan_j
BY زن و جامعه (زن کارگر)
Share with your friend now:
group-telegram.com/zan_j/48058